مدح و ولادت حضرت زینب سلام الله علیها
آنـانـكـه عـاشـقـنـد و به شیعـه ملقّبند از هدیه های خاص خــدایــی لبالـبند لیلا اگر كه سـر طـلـبـد سـر بیاورند آمــادۀ اشــارۀ یـك دم از آن لــبــنــد تب می کنند اگر نشود نـوکـری کنند از عشق آل فـاطـمه در تاب در تـبند در زیر بـیـرق عـلـی و خانواده اش بــالا نـشـیـن تر از مـلـكـان مقـربـند آنانكه كه در قبیله حـیـدر حـسـیـنـیند از شیـعـیـان عـمـۀ سـادات زیـنـبـنـد هر عاشقی که خون خدا را صدا کند در عـاشقی به دخت عـلـی اقتدا کند وقت ظهـور فـاطـمـه ای دیگـر آمده خـورشیـد خـانــوادۀ حـیــدر در آمده بعد از دو شیر مردِ علی وار فاطمی شیـر آمـده دوبــاره ولی دخـتــر آمده آیـیـنه در بـغـل به سخـن آمده عـلـی زینب نگو؛ بگو که خود حـیـدر آمده تا اینکـه گـاهـواره او را تکـان دهند مـریـم کـنــار آسـیـه و هـاجــر آمـده دهر خراب لایق بانوی عرش نیست تنها به عشق خون خـدا خواهر آمده ای چـشمهای فـاطمه؛ بانوی عالـمین با آن تـبـسـم تو نـفـس میکشد حسین پلکی زدی و نـور خـدا انتشار یافت خورشید زیر سایۀ پلکت قرار یافت پلکی زدی کتاب حـقـایق نـوشته شد حق واژه های راه علی انتـشار یافت پلکی زدی و باغ و شکوفه درست شد جنّت طراوت از نظر این بهار یافت پـلکی زدی تـبسم سائـل شــروع شد با چشم مهربان تو سائل وقـار یافت پلکی زدی و پلک تو را بوسه زد حسین آقا برای زنـدگی اش هم قطار یافت هر چه برای وصف تو گشتم در عالمین نــام تو شد مـسـاوی با واژه حسیـن ای کوه صبر! در دل هر شیعه جایتان بــادا تـمـام ایـل و تـبــارم فـدایـتــان آنـقـدر در مـقــام بـلـنـدیـد؛ مـانـده ام دریك غــزل چگونه بگویم ثـنـایـتان بـایـد شـبـیـه ســورۀ كـوثــر بیـاورم تا ایـنـكـه جـمـلـه ای بنـویسم برایتان یك جا فقط تیمم ما بهتر از وضوست آنجا كه هست ذره ای از خاك پایتان هركس به اشتباه تورا مرتضی شمرد وقتی شنـیـد از پس پــرده صدایتان با تو خـدا دوبار نشان میدهد خودی تو آمدی و زیـنـت دوش عـلـی شدی انداخت سایه بال و پرت روی نُه فـلک فـرش گــدای خـانۀ تو بال هر ملک شیرینی سرای عـلـی شـور فـاطـمـه داده خــدا به سـفـرۀ مولای ما نمک در میـزنم علی صدقه دست من دهد درمیزنم به خاطر زینب کمی کمک روزی فاطمیّۀ ما دست زینب است ما را ز خـیـل گریه کنانت نکن الک بگذار تاکه فـاطـمـیه گریه کن شویم ما را برای مردن از غـم بزن محک بگـذار تا بـهـانـۀ غــم دستـمـان دهیم بگذار بین آن در و دیـوار جان دهیم |